wyższości zgromadzenia biskupów nad papieżem (koncyliaryzm). Pogląd ten, ostatecznie odrzucony przez Kościół katolicki, w tamtych czasach pozwolił złożyć z urzędu trzech zwal-czających się papieży i wybrać kolejnego (Marcin V), uznanego przez cały Kościół łaciński.
Niesławną kartą w dziejach soborujest stracenie Jana Husa, czeskiego reformatora reli-gijnego, który mimo zapewnienia mu bezpieczeństwa przez króla czeskiego, Wacława IV,
cesarza niemieckiego, Zygmunta, został osądzony jako heretyk i spalony na stosie. Nie-przejednanie „ojców soborowych” wobec Husa można wytłumaczyć (choć nie usprawiedli-wić) jego nawoływaniem do reform podważających instytucjonalną potęgę Kościoła. Oburzeni zwolennicy Husa wywołali w Czechach antycesarskie i antyniemieckie powstanie, które zahamowało proces germanizacji Czech.
Sobór zajmował się także sprawami dotyczącymi Polski. Na jego forum profesor Aka-demii Krakowskiej, Paweł Włodkowic, bronił króla Władysława Jagiełły oskarżanego przez Krzyżaków o „kryptopogaństwo”. Włodkowic uzasadniał także prawo wszystkich narodów (również niechrześcijańskich) do życia w pokoju i kwestionował zasadność nawracania przy pomocy siły zbrojnej. Arcybiskup gnieźnieński, Mikołaj Trąba, przewodniczący polskiej delegacji, otrzymał tytuł prymasa Polski.
Leave a reply