Category Wiedza

i okazją do pojednania. Szybko jednak okazało się, że różnice są zbyt duże. Wtedy Kościół katolicki postanowił podjąć działalność mającą na celu cofnięcie reformacji (kontrreformacja). Jednak walkę ze zwolennikami Lutra i Kalwina trzeba było zacząć od usunięcia rażących nadużyć we własnych szeregach.

Sobór trydencki zakończył obrady w 1563 r. Sprecyzowano zasady wiaiy katolickiej (katechizm trydencki obowiązywał do 1992 r.). Umocniono dyscyplinę w Kościele. Biskupi mieli rezydować w swych diecezjach i doglądać pracy duszpasterskiej. Duchownym można było odtąd zostać tylko po ukończeniu seminarium. Skończyły się czasy „renesansowego papiestwa”. Papieżami zostawali ludzie godni tego stanowiska. Potrydencki Kościół dostrzegł także ogromną rolę sztuk plastycznych w propagowaniu religijnej wiaiy. O ile protestanci uznawali kościół ubogi (skromny wystrój wnętrz, oddziaływanie przez słowo wspierane co najwyżej przez muzykę), katolicy zainicjowali kolejny etap w rozwoju architektury, malarstwa i rzeźby, który przeszedł do historii sztuki pod nazwą baroku.

@ średniowiecze wczesne (V-X w.), w którym ukształtowały się trzy wielkie kręgi kulturowe w Europie i regionie śródziemnomorskim

średniowiecze rozwinięte (X-XIII w.), w którym Europa Zachodnia wstąpiła na drogę szybkiego awansu gospodarczego i kulturalnego

• średniowiecze późne (XIV i XV w.), w którym w czasie kryzysu dotychczasowych struktur polityczno-społecznych zainicjowano nowe drogi rozwojowe prowadzące do powstania świata nowożytnego.

Określanie średniowiecza jako „wieków ciemnych” odnosi się tylko do wczesnej fazy tej epoki i to wyłącznie w Europie Zachodniej. Świat bizantyński i arabski właśnie wtedy przeżywał rozkwit. A nawet w zachodniej części naszego kontynentu już od czasów Karola Wielkiego zaczęło się ożywienie, stopniowo zacierające ślady kryzysu cywilizacyjnego zaistniałego po upadku imperium rzymskiego.

Podział imperium rzymskiego. W 395 r., po śmierci Teodozjusza Wielkiego, imperium rzymskie ostatecznie uległo podziałowi na część zachodnią i wschodnią. Już wspominaliśmy o tym, gdyż jest to jedno z kluczowych wydarzeń historii powszechnej o skutkach trwałych do dziś.

„Drugi Rzym”. W początkach średniowiecza największym miastem Europy był Konstantynopol, położony nad cieśniną Bosfor. Miasto, które było równocześnie potężną twierdzą, strzegło morskiego szlaku z Morza Śródziemnego na Morze Czarne

Galii), którzy zasiadali w senacie, otrzymywali w epoce cesarstwa już tylko honorowy tytuł konsula i najczęściej zajmowali najwyższe stanowiska w armii. Tych

arystokratów określamy mianem nobilów. Niektórzy z nich, wywodzący się ze szczególnie starych rodów, ważnych jeszcze u samych początków państwa rzymskiego, używali tytułu patrycjuszy. Ponieważ jednak fortuna zmienną jest, wiele rodów patiycjuszowskich zubożało. Większość nobilów wywodziła się ze wzbogaconych plebejuszy.